Ευρωπαϊκές πολιτικές φιγούρες

 Πάντα στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την ίδρυση της το 1957 (τότε ΕΟΚ), υπήρχαν ικανές και ισχυρές ηγετικές προσωπικότητες στις χώρες-μέλη της που έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στην ενότητα και την ανάπτυξη της. Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα αυτή την δύσκολη για όλους περίοδο που ζητά συγκεκριμένες κινήσεις και αποφάσεις , οι σημερινοί ηγέτες των μεγάλων χωρών της ΕΕ είναι κατώτεροι των περιστάσεων, δίχως διορατικότητα , είναι πάντα πίσω από τις εξελίξεις, δίχως την αναγκαία πυγμή εκεί που πρέπει, (μόνο σε αδύναμους), δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης μέρος της οποίας είναι οι ίδιοι και οι έως τώρα χειρισμοί τους. Έδωσαν την δυνατότητα σε κλειστά, πανίσχυρα οικονομικά κλαμπ και άλλους μεγάλους διεθνείς κερδοσκόπους να οδηγούν τις εξελίξεις σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και στόχους. Η πρόσφατη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των ΗΠΑ (μετά τις υποβαθμίσεις σε χώρες τις ΕΕ), από οίκο αξιολόγησης και το σοκ που δημιούργησε σε κυβερνήσεις και αγορές αυτό δείχνει. Την ίδια στιγμή οι Ευρωπαίοι ηγέτες , οι υπουργοί τους οικονομικών, ο πρόεδρος της ΕΕ, ήταν σε διακοπές . Αντί να τις διακόψουν και να συναντηθούν για να αναζητήσουν τρόπους αντίδρασης και να στείλουν το μήνυμα στους κερδοσκόπους και τις αγορές ότι είναι παρόντες και ενεργοί στην νέα κρίση, αυτοί , δίχως πλήρη εικόνα της κατάστασης, έκαναν τηλεδιασκέψεις από τα ξενοδοχεία τους, απογοητεύοντας τους πάντες με την ανευθυνότητα τους! Δεν έχουν φροντίσει να υπάρξει ένας αξιόπιστος Ευρωπαϊκός οίκος αξιολόγησης που θα ήταν ανάχωμα στις κατευθυνόμενες αξιολογήσεις και τις ταυτόχρονες επιθέσεις των κερδοσκόπων στις χώρες που υποβαθμίζουν . Έχουν άδικο αυτοί που τους αποκαλούν ηγέτες με το νεροπίστολο; Μία από τις αφορμές για την εκδήλωση της υποβόσκουσας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ήταν και η χώρα μας, όμως δεν ήταν η αιτία. Η αρχή της κρίσης που μετατράπηκε σε δίνη ξεκίνησε από τις ΗΠΑ με τα πολύπλοκα τοξικά ομόλογα μεγάλου ρίσκου (δομημένα τα έλεγαν τότε), που δημιούργησαν και πώλησαν (δυστυχώς και στην Χώρα μας σε τράπεζες, οργανισμούς και ασφαλιστικά ταμεία). Ήταν απόρροια της εκεί ύφεσης , ανεργίας, φούσκας υπερτιμημένων ακινήτων και αδυναμίας των άνεργων πλέον δανειοληπτών να εξυπηρετήσουν τα ενυπόθηκα δάνεια για την αγορά τους, με αποτέλεσμα οι κερδοσκόποι να τα κάνουν δυσνόητα , επικίνδυνα προϊόντα και να τα πουλήσουν στους Ευρωπαίους κυρίως! Η εισαγόμενη αυτή κρίση έπληξε οικονομικά αλλά και πολιτικά την Ευρώπη, εφόσον χάθηκαν ανυπολόγιστα ποσά και αναζητήθηκαν ευθύνες όπως ήταν φυσικό από τις πολιτικές ηγεσίες που και τότε ήταν κατώτερες των περιστάσεων. Στις κυβερνήσεις σήμερα δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής, καμία συμφωνία με τις αντιπολιτεύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης και επιπλέον σε χώρες όπου είναι κυβερνήσεις συνασπισμού κομμάτων, ακόμη χειρότερα, απλώς προσπαθούν να ισορροπούν . Κύριο μέλημα τους είναι η προβολή προς τα έξω ενός θετικού ηγετικού προφίλ που όμως αποδεικνύεται κενό και φαύλο στο εσωτερικό του. Εκτός των παραλείψεων και των λαθεμένων χειρισμών τους στην οικονομική κρίση , σε πολιτικό επίπεδο, τα αντίστοιχα παραδείγματα είναι πολλά , έχουν σημαδέψει ιστορία και λαούς. Επιπλέον, σε χώρες με υψηλό βιοτικό επίπεδο και κοινωνική πρόνοια (μέχρι στιγμής τουλάχιστον), λάθη, παραλείψεις και ανοχή των ηγετών , έχουν επωάσει το αυγό του φιδιού που δεν είναι άλλο από την κατακόρυφη άνοδο ακροδεξιών και φασιστικών ομάδων που κάποιες μετεξελίχθηκαν σε κόμματα και νομιμοποιήθηκαν στα εθνικά τους κοινοβούλια, πιέζοντας τους πλέον να μην ασχολούνται με τίποτα άλλο πέρα από τον αρρωστημένο εγωισμό, ρατσισμό και εθνικισμό τους. Είναι δύσκολο με αυτές τις συνθήκες να δώσουν λύση και βοήθεια σε χώρες που έχουν ανάγκη (δεν είναι μόνο η χώρα μας) , ενώ την δίνουν απλόχερα, δίχως όρους και μνημόνια όταν πρόκειται για τον βομβαρδισμό τους, όπως τώρα στην Λιβύη . Ο επίλογος αυτού του σημειώματος θα μπορούσε να είναι και τίτλος του: Ζητούνται πραγματικοί ηγέτες στην ΕΕ.