Προβληματισμός σε στιγμές κρίσης

 Η περίοδος από το 2004 μέχρι την κορύφωση της σήμερα έχει σηματοδοτήσει την μεγαλύτερη κρίση θεσμών σε όλα τα επίπεδα του πολιτικού, οικονομικού, κοινωνικού ιστού της χώρας που ταξιδεύει ολοταχώς προς τα βράχια. Πλοίαρχος,αξιωματικοί και  πλήρωμα του πλοίου ΕΛΛΑΣ αντί να προσπαθήσουν να σώσουν το πλοίο και κατόπιν να ζητήσουν ευθύνες για την ολέθρια πορεία, μαλώνουν στην γέφυρα, (βουλή) για το ποιος ευθύνεται ή για το ποιος και πώς θα το σώσει, αντί να απασφαλίσουν τον αυτόματο πιλότο και να βοηθήσουν όλοι για την σωτηρία του  ( ποτέ κανένα πλοίο δεν σώθηκε ή δεν βυθίστηκε εξαιτίας  μόνο του πλοιάρχου). Οι επιβάτες (πολίτες) τι φταίνε, γιατί να πνιγούν; Επειδή  έδειξαν εμπιστοσύνη στα προσόντα που τους παρουσίαζαν στα βιογραφικά τους και τους ενέκριναν να τους ταξιδέψουν, νομιμοποιούνται τώρα να τους πνίξουν; Ποιος είναι ο ρόλος και οι υποχρεώσεις των αξιωματικών (αντιπολίτευση- υπουργοί) και πληρώματος (βουλευτές) σε στιγμές κινδύνου;
Οι αιτίες για αυτό το σημείωμα πολλές,  αφορμή η συνέντευξη  του ολυμπιονίκη Νίκου Κακλαμανάκη σήμερα, ο οποίος είναι από τους Έλληνες που δεν χρειάζονται να γράψουν οι ίδιοι το βιογραφικό τους, το γράφει η ίδια η ιστορία εξαιτίας της προσφοράς και του ήθους τους.
http://www.citypress.gr/freesunday/index.html?action=article&article=2217