Εφημερίδα Χανιώτικα Νέα http://www.haniotika-nea.gr/84636
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ
Πολιτικό σύστημα: Είναι υπερήφανοι οι εκπρόσωποι του;
Δημοσιεύθηκε στις: 08-12-2011
Γράφει ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΗΛΙΑΚΗΣ
Πολιτικό σύστημα είναι το σύνολο των θεσμών, σύμφωνα με τους οποίους κυβερνάται ένα κράτος.
Οπως λειτούργησε στη χώρα μας από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα και με λίγες μόνο εξαιρέσεις, οδηγήθηκε στην απαξίωσή του εφόσον αποδείχθηκε σαθρό, διαβρωμένο μέσα και έξω από αυτό (κρατικοδίαιτοι, κομματικοδίαιτοι, διαπλεγμένα συμφέροντα, συντεχνίες, επίορκοι κρατικοί λειτουργοί, λαδώματα, διασπάθιση εθνικού πλούτου και περιουσίας), το διέλυσαν στέλνοντας τον φουσκωμένο λογαριασμό στον λαό καθιστώντας τον επιπλέον αναξιόπιστο και παράδειγμα προς αποφυγή στο εξωτερικό.
Οι ετήσιες εκθέσεις του ελεγκτή δημόσιας διοίκησης, οι αποδεδειγμένες αποκαλύψεις διαφθοράς, η κωλυσιεργία στη λήψη σημαντικών αποφάσεων, η ταύτιση με συμφέροντα συντεχνιών και όχι του συνόλου, η αίσθηση στον λαό ότι και οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος λειτουργούν σαν συντεχνία έφεραν τη σημερινή κατάντια της χώρας και των πολιτών της.
Αμοιροι ευθυνών δεν υπάρχουν σε κανέναν πολιτικό σχηματισμό, εφόσον ακόμη και τώρα, αμετανόητοι, προτάσσουν το προσωπικό ή κομματικό αντί το εθνικό συμφέρον. Στην κρίση που έπληξε και την Ιταλία, μόλις συνειδητοποίησαν το μέγεθος και τις επιπτώσεις για το μέλλον τους, οι πολιτικοί δήλωσαν ότι πάνω από όλα είναι η Ιταλία, συμφώνησαν ταχύτατα για σχηματισμό ολιγομελούς κυβέρνησης σωτηρίας δίχως χρονικές ή άλλες δεσμεύσεις. Εδώ και ενώ είμαστε σε πολύ χειρότερη κατάσταση, προτάχθηκε όχι η Ελλάδα, αλλά το κομματικό συμφέρον, ζητήθηκαν επίμονα πρόωρες εκλογές δίχως να εξηγούν τι θα γίνει την επομένη τους, παίχτηκε άθλιο θέατρο παραλόγου, έγιναν άθλια παζάρια και ανεύθυνες προτάσεις από τα κόμματα που συμφώνησαν να γίνει κυβέρνηση συνεργασίας, για να πρόκυψη τελικά και με μεγάλη καθυστέρηση μια πολυμελής και πολυέξοδη κυβέρνηση, με χρονικό περιορισμό, δίχως ξεκάθαρη εντολή να παράγει έργο (η ΝΔ δήλωσε ότι δεν συγκυβερνά, αλλά απλώς συμμετέχει, όμως, ζήτησε και πήρε 2 από τα 3 πλέον σημαντικά Υπουργεία και υφυπουργό στο τρίτο!).
Είναι αδιανόητο πρόσφατα μόνο να τίθεται θέμα ανοίγματος λογαριασμών και φορολόγησης των παράνομων χρημάτων στην Ελβετία από το Ελληνικό Κοινοβούλιο δίχως να έχει κυρώσει ακόμη τη σύμβαση με την Ελβετία. Ακόμη και αύριο αν την κυρώσουν, πρακτικά θα υπάρξουν αποτελέσματα λόγω των διαδικασιών στις αρχές του 2013 δίνοντας έτσι τον χρόνο στους κατόχους τους να τα διοχετεύσουν σε άλλους φορολογικούς παραδείσους!
Οι παράνομες καταθέσεις στην Ελβετία υπολογίζονται σε 80 - 90 δισ. ευρώ, η φορολόγηση των οποίων σε βάθος δεκαετίας όπως έγινε στη Γερμανία θα απέφερε περισσότερα από αυτά που επιμέρισαν στον λαό με τις οριζόντιες περικοπές στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Οι κάτοχοι αυτών των χρημάτων, στην πλειοψηφία είναι διαπλεγμένοι με το πολιτικό σύστημα ή και μέλη του, επιθυμούν διακαώς την πτώχευση και την επιστροφή στη δραχμή, διότι έτσι θα τριπλασιαστεί τουλάχιστον η αξία των χρημάτων τους, θα τα επιστρέψουν πίσω σαν εισερχόμενο συνάλλαγμα με επιπλέον ευεργετικές διατάξεις για να αγοράσουν σε εξευτελιστική τιμή ότι θα μας έχει απομείνει!
Η άποψη ότι όλοι μέσα στο πολιτικό σύστημα είναι ίδιοι δεν είναι δίκαιη, γιατί έτσι δίνονται ελαφρυντικά σε αυτούς που πραγματικά έβλαψαν εθνικά συμφέροντα, που πλούτισαν παράνομα, που ανέχθηκαν σκάνδαλα και διασπάθιση εθνικού πλούτου, που μας έφεραν στη σημερινή ηθική και οικονομική απαξίωση. Οι πραγματικοί υπαίτιοι και οι στενοί συνεργάτες τους είχαν συνειδητά αποκοιμίσει τον λαό μετατρέποντας τον σε λαό του καναπέ, αποχαυνωτικών και αποπροσανατολιστικών εκπομπών της τηλεόρασης, του κίτρινου Τύπου ή τον έπειθαν ότι όλα είναι υπό έλεγχο, ότι το κράτος έχει χρήματα, σπρώχνοντάς τον είτε να μην είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του απέναντι στην πολιτεία είτε σε επιπλέον διεκδικήσεις και προνόμια, ενώ γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν ότι δεν υπήρχαν περιθώρια.
Ποτέ δεν προέταξαν το συμφέρον του λαού, αλλά μόνο τα κομματικά δικά τους, των κλειστών συντεχνιών και των διαπλεγμένων συμφερόντων. Μιλούν με λογοπαίγνια και όχι ουσία, πάντα φταίνε οι άλλοι και όχι οι ίδιοι, έχει γίνει βίωμα τους η υποκρισία. Αυτούς πληρώνει το σύστημα σήμερα και δυστυχώς ολόκληρη η χώρα. Είναι ειρωνεία ή θράσος αυτούς τους ίδιους να προβάλει ακόμη και σήμερα ως ικανούς το σύστημα και να αγνοεί επιδεικτικά άξιους και έντιμους συναδέλφους τους.
Το φαινόμενο της έλλειψης πραγματικών ηγετών είναι υπαρκτό και στην Ευρώπη, αποδεικνύεται από τους κάκιστους χειρισμούς τους στην κρίση που έχει εξαπλωθεί στους κόλπους της, όμως, οι θεσμοί των πολιτικών συστημάτων στις χώρες τους λειτουργούν διαχρονικά, εφαρμόζουν τους νόμους, δεν καλύπτουν ούτε συγκαλύπτουν παρανομίες και φοροφυγάδες, ελέγχουν τους δημόσιους λειτουργούς, δεν διστάζουν να στέλνουν στη δικαιοσύνη τους παραβάτες όσο ψηλά και αν βρίσκονται στην ιεραρχία. Το απόλυτα δημοκρατικό και ουσιαστικό εργαλείο για κρίσιμα εθνικά θέματα, το δημοψήφισμα, τέθηκε καθυστερημένα και έχασε τη συγκεκριμένη στιγμή την αξία του.
Αυτός, όμως, δεν είναι λόγος να μην χρησιμοποιηθεί στο άμεσο μέλλον, π.χ. ταυτόχρονα με τις εκλογές που θα είναι και ανέξοδο, προκειμένου ο λαός να αποφασίσει για κρίσιμα ζητήματα που απαιτούν οριστικές αποφάσεις και δεν τολμά το πολιτικό σύστημα να ακουμπήσει λόγω του επάρατου κομματικού κόστους και ιδιοτελών συμφερόντων, αλλά βολεύεται με νεφελώδεις προεκλογικές δεσμεύσεις για τη λύση τους που δεν υλοποιούνται ποτέ. Επίλογος αυτού του σημειώματος είναι ο τίτλος του.
Πολιτικό σύστημα είναι το σύνολο των θεσμών, σύμφωνα με τους οποίους κυβερνάται ένα κράτος.
Οπως λειτούργησε στη χώρα μας από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα και με λίγες μόνο εξαιρέσεις, οδηγήθηκε στην απαξίωσή του εφόσον αποδείχθηκε σαθρό, διαβρωμένο μέσα και έξω από αυτό (κρατικοδίαιτοι, κομματικοδίαιτοι, διαπλεγμένα συμφέροντα, συντεχνίες, επίορκοι κρατικοί λειτουργοί, λαδώματα, διασπάθιση εθνικού πλούτου και περιουσίας), το διέλυσαν στέλνοντας τον φουσκωμένο λογαριασμό στον λαό καθιστώντας τον επιπλέον αναξιόπιστο και παράδειγμα προς αποφυγή στο εξωτερικό.
Οι ετήσιες εκθέσεις του ελεγκτή δημόσιας διοίκησης, οι αποδεδειγμένες αποκαλύψεις διαφθοράς, η κωλυσιεργία στη λήψη σημαντικών αποφάσεων, η ταύτιση με συμφέροντα συντεχνιών και όχι του συνόλου, η αίσθηση στον λαό ότι και οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος λειτουργούν σαν συντεχνία έφεραν τη σημερινή κατάντια της χώρας και των πολιτών της.
Αμοιροι ευθυνών δεν υπάρχουν σε κανέναν πολιτικό σχηματισμό, εφόσον ακόμη και τώρα, αμετανόητοι, προτάσσουν το προσωπικό ή κομματικό αντί το εθνικό συμφέρον. Στην κρίση που έπληξε και την Ιταλία, μόλις συνειδητοποίησαν το μέγεθος και τις επιπτώσεις για το μέλλον τους, οι πολιτικοί δήλωσαν ότι πάνω από όλα είναι η Ιταλία, συμφώνησαν ταχύτατα για σχηματισμό ολιγομελούς κυβέρνησης σωτηρίας δίχως χρονικές ή άλλες δεσμεύσεις. Εδώ και ενώ είμαστε σε πολύ χειρότερη κατάσταση, προτάχθηκε όχι η Ελλάδα, αλλά το κομματικό συμφέρον, ζητήθηκαν επίμονα πρόωρες εκλογές δίχως να εξηγούν τι θα γίνει την επομένη τους, παίχτηκε άθλιο θέατρο παραλόγου, έγιναν άθλια παζάρια και ανεύθυνες προτάσεις από τα κόμματα που συμφώνησαν να γίνει κυβέρνηση συνεργασίας, για να πρόκυψη τελικά και με μεγάλη καθυστέρηση μια πολυμελής και πολυέξοδη κυβέρνηση, με χρονικό περιορισμό, δίχως ξεκάθαρη εντολή να παράγει έργο (η ΝΔ δήλωσε ότι δεν συγκυβερνά, αλλά απλώς συμμετέχει, όμως, ζήτησε και πήρε 2 από τα 3 πλέον σημαντικά Υπουργεία και υφυπουργό στο τρίτο!).
Είναι αδιανόητο πρόσφατα μόνο να τίθεται θέμα ανοίγματος λογαριασμών και φορολόγησης των παράνομων χρημάτων στην Ελβετία από το Ελληνικό Κοινοβούλιο δίχως να έχει κυρώσει ακόμη τη σύμβαση με την Ελβετία. Ακόμη και αύριο αν την κυρώσουν, πρακτικά θα υπάρξουν αποτελέσματα λόγω των διαδικασιών στις αρχές του 2013 δίνοντας έτσι τον χρόνο στους κατόχους τους να τα διοχετεύσουν σε άλλους φορολογικούς παραδείσους!
Οι παράνομες καταθέσεις στην Ελβετία υπολογίζονται σε 80 - 90 δισ. ευρώ, η φορολόγηση των οποίων σε βάθος δεκαετίας όπως έγινε στη Γερμανία θα απέφερε περισσότερα από αυτά που επιμέρισαν στον λαό με τις οριζόντιες περικοπές στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Οι κάτοχοι αυτών των χρημάτων, στην πλειοψηφία είναι διαπλεγμένοι με το πολιτικό σύστημα ή και μέλη του, επιθυμούν διακαώς την πτώχευση και την επιστροφή στη δραχμή, διότι έτσι θα τριπλασιαστεί τουλάχιστον η αξία των χρημάτων τους, θα τα επιστρέψουν πίσω σαν εισερχόμενο συνάλλαγμα με επιπλέον ευεργετικές διατάξεις για να αγοράσουν σε εξευτελιστική τιμή ότι θα μας έχει απομείνει!
Η άποψη ότι όλοι μέσα στο πολιτικό σύστημα είναι ίδιοι δεν είναι δίκαιη, γιατί έτσι δίνονται ελαφρυντικά σε αυτούς που πραγματικά έβλαψαν εθνικά συμφέροντα, που πλούτισαν παράνομα, που ανέχθηκαν σκάνδαλα και διασπάθιση εθνικού πλούτου, που μας έφεραν στη σημερινή ηθική και οικονομική απαξίωση. Οι πραγματικοί υπαίτιοι και οι στενοί συνεργάτες τους είχαν συνειδητά αποκοιμίσει τον λαό μετατρέποντας τον σε λαό του καναπέ, αποχαυνωτικών και αποπροσανατολιστικών εκπομπών της τηλεόρασης, του κίτρινου Τύπου ή τον έπειθαν ότι όλα είναι υπό έλεγχο, ότι το κράτος έχει χρήματα, σπρώχνοντάς τον είτε να μην είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του απέναντι στην πολιτεία είτε σε επιπλέον διεκδικήσεις και προνόμια, ενώ γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν ότι δεν υπήρχαν περιθώρια.
Ποτέ δεν προέταξαν το συμφέρον του λαού, αλλά μόνο τα κομματικά δικά τους, των κλειστών συντεχνιών και των διαπλεγμένων συμφερόντων. Μιλούν με λογοπαίγνια και όχι ουσία, πάντα φταίνε οι άλλοι και όχι οι ίδιοι, έχει γίνει βίωμα τους η υποκρισία. Αυτούς πληρώνει το σύστημα σήμερα και δυστυχώς ολόκληρη η χώρα. Είναι ειρωνεία ή θράσος αυτούς τους ίδιους να προβάλει ακόμη και σήμερα ως ικανούς το σύστημα και να αγνοεί επιδεικτικά άξιους και έντιμους συναδέλφους τους.
Το φαινόμενο της έλλειψης πραγματικών ηγετών είναι υπαρκτό και στην Ευρώπη, αποδεικνύεται από τους κάκιστους χειρισμούς τους στην κρίση που έχει εξαπλωθεί στους κόλπους της, όμως, οι θεσμοί των πολιτικών συστημάτων στις χώρες τους λειτουργούν διαχρονικά, εφαρμόζουν τους νόμους, δεν καλύπτουν ούτε συγκαλύπτουν παρανομίες και φοροφυγάδες, ελέγχουν τους δημόσιους λειτουργούς, δεν διστάζουν να στέλνουν στη δικαιοσύνη τους παραβάτες όσο ψηλά και αν βρίσκονται στην ιεραρχία. Το απόλυτα δημοκρατικό και ουσιαστικό εργαλείο για κρίσιμα εθνικά θέματα, το δημοψήφισμα, τέθηκε καθυστερημένα και έχασε τη συγκεκριμένη στιγμή την αξία του.
Αυτός, όμως, δεν είναι λόγος να μην χρησιμοποιηθεί στο άμεσο μέλλον, π.χ. ταυτόχρονα με τις εκλογές που θα είναι και ανέξοδο, προκειμένου ο λαός να αποφασίσει για κρίσιμα ζητήματα που απαιτούν οριστικές αποφάσεις και δεν τολμά το πολιτικό σύστημα να ακουμπήσει λόγω του επάρατου κομματικού κόστους και ιδιοτελών συμφερόντων, αλλά βολεύεται με νεφελώδεις προεκλογικές δεσμεύσεις για τη λύση τους που δεν υλοποιούνται ποτέ. Επίλογος αυτού του σημειώματος είναι ο τίτλος του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου